بسم الله الرّحمن الرّحيم

In The Name Of Allāh

The Compassionate

The Merciful

دعا کُمَيل

The Kumayl Duʿā

INTRODUCTION

For listening to the professional recitation of this noble hadith, you may refer to http://www.youtube.com/watch?v=4RxOcp0owoQ , or similar sites.  We have refrained from repetition of what is readily accessible in other sites, and have concentrated on improvement of the translation, as much as possible, for better appreciation of what we recite.  We hope this humble work is accepted by Allāh (s.w.t.), and pleases the eminence, Ḥaḍrat Imam Mahdi, Ḥujjat ibn Ḥasan ( عج ).

The original translation of this du ʿā is the courtesy of Dr. M.A. Al-Hussaini, presented here with the necessary editing.  We are grateful for his generosity, and wish him all the best.

ORIGIN OF THE DUʿĀ

Kumayl Ibn Ziyād an-Nakha ʿi was a confidant amongst the companions of Amir al-Mu ’minīn , Imam ʿ Ali ibn Abi Ṭālib (a.s.).  And this sublime du ʿā (prayer) was first heard from the beautiful, though anguished, voice of Imam ʿAli .  According to Allāmah Majlisi (on whom be Allah’s Mercy) Kumayl had attended an assembly in the Mosque of Baṣrah .  In a sermon which was addressed by Imam ʿAli (a.s.) the eve of the 15th of Sha ʿbān was mentioned.  Then, Imam ʿAli said:  “Whoever keeps awake in devotion on this night and recites the du ʿā of Prophet al- Khiḍr (a.s.) [I] , undoubtedly that person ’s supplication will be responded to, and granted.” 

When the assembly at the Mosque dispersed, Kumayl called at the house where Imam Ali (a.s.) was staying, and requested him to acquaint him with Prophet al-Khiḍr ’s duʿā. Imam ʿAli asked Kumayl to sit down, record, and memorize the duʿā which he dictated to Kumayl.

Imam ʿAli then advised Kumayl to recite this du ʿā on the eve of each Thursday, or once a month, or at least once in every year so that, Allah would protect him from the evils of the enemies and the plots contrived by impostors.  He added:   “O’ Kumayl!  In consideration of your companionship and understanding, I grant you the honour of entrusting this duʿā to you.”

This duʿā is a very profound Irfānic prayer.  Most people can only recite it to benefit its superficial rewards every Thursday night.  Those who know the eminent spiritual personality of Kumayl Ibn Ziyād an-Nakhaʿi can appreciate why ImāmʿAli presented this duʿā to no one else except him. 

أعوذُ باللهِ مِنَ الشَّيطانِ الرَّجيم

بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحيم

اَلّلهُمَّ اِنّي اَسئَلُکَ بِرَحمَتِکَ الَّتی وَسِعَت کُلَّ شَیءٍ،

وَ بِقُوَّتِکَ الَّتی قَهَرتَ بِها کُلَّ شَیءٍ،

وَ خَضَعَ لَها کُلُّ شَیءٍ،

وَ ذَلَّ لَها کُلُّ شَیءٍ،

وَ بِجَبَروتِکَ الَّتی غَلَبتَ بِهَا کُلَّ شَیءٍ،

وَ بِعِزَّتِکَ الَّتی لا يَقُومُ لَهَا شَیءٌ،

وَ بِعَظَمَتِکَ الَّتی مَلاَت کُلَّ شَیءٍ،

وَ بِسُلطانِکَ الَّذی عَلا کُلَّ شَیءٍ،

وَ بِوَجهِکَ الباقی بَعدَ فَنآءِ کُلِّ شَیءٍ،

وَ بِاَسمآئِکَ الَّتی مَلاَت اَرکَانَ کُلِّ شَیءٍ،

وَ بِعِلمِکَ الَّذی اَحاطَ بِکُلِّ شَیءٍ،

وَ بِنورِ وَجهِکَ الَّذی اَضآءَ لَهُ کُلُّ شَیءٍ،

بار الها! بدرستیکه من  از تو درخواست می کنم به حق رحمتت که همه چیز را فرا گرفته ،

و به قدرت بی حدّ و اندازه ات که با آن بر هر چیز مسلط گشته ای،

و همه چیز در برابر آن فروتن گردیده،

و همه چیز برای آن خوار گردیده است،

و به جبروت و بزرگیت که به وسیله آن بر همه چیز غلبه نموده ای،

و به عزّتت که هیچ چیزی در برابرش تاب مقاومت ندارد،

و به عظمتت که سراسر عالم را فراگرفته است،

و به فرمان روایی ات که بر همه چیز برتری دارد،

و به ذات بی زوالت که پس از فنای همه چیز باقی و ابدی است،

و به نامهای مقدّست که ارکان همه چیز را فرا گرفته،

و به علمت که همه چیز را احاطه کرده،

و به روشنایی ذات مقدّست که همه چیز از آن روشن و نورانی شده است،

O’ Allah, I ask You by Your mercy, which embraces all things [II] ,

And, by Your power, through which You dominate all things,

And , toward which all things are humble,

And, for which all things are lowly,

And, by Your Almightiness, through which You overwhelm all things,

And, by Your Invincibility, which nothing can stand against,

And, by Your greatness which has filled all things,

And, by Your sovereignty which towers over all things,

And, by Your visage, which is eternal after annihilation of all things,

And, by Your names, which have filled the foundations of all things,

And, by Your knowledge, which encompasses all things,

And, by the light of Your visage through which all things are illuminated,

يا نوُرُ يا قُدُّوسُ يا اَوَّلَ الاَوَّلينَ وَ يا آخِرَ الآخِرينَ ،

اَلّلهُمَّ اغفِرلِیَ الذُّنوبَ الَّتی تَهتِکُ العِصَمَ،

اَلّلهُمَّ اغفِرلِیَ الذُّنوبَ الَّتی تُنزِلُ النِّقَمَ،

اَلّلهُمَّ اغفِرلِیَ الذُّنوبَ الَّتی تُغَيرُ النِّعَمَ،

اَلّلهُمَّ اغفِرلِیَ الذُّنوبَ الَّتی تَحبِسُ الدُّعآءَ،

اَلّلهُمَّ اغفِرلِیَ الذُّنوبَ الَّتی تُنزِلُ البَلآءَ،

اَلّلهُمَّ اغفِرلی کُلَّ ذَنبٍ اَذنَبتُهُ وَ کُلَّ خَطيئَةٍ اَخطَأتُها،

اي نور تابان و اي منزّه از هر توصيف، اي پيش از همه و اي بعد از همه موجودات،

خداوندا! گناهانی را که پرده عصمت را می درند بر من ببخشای،

خداوندا! گناهانی را که موجب نزول بدبختی ها بر من هستند بر من ببخشای،

بار الها! گناهانی که نعمت ها را دگرگون می کنند بر من ببخشای،

بار الها! گناهانی را که مانع اجابت دعا می شوند بر من ببخشای،

خداوندا! گناهانی را که بلا و محنت را بر من فرود می آورند بر من ببخشای،

خداوندا! هر گناهی را که مرتکب شده و هر خطایی را که به جا آورده ام بر من ببخشای،

O’  Light, O’ Sacred, O’ First of the foremost, and Last of the lattermost,

O’ Allah !   Forgive me those sins which wipe my chastity out,

O’ Allāh!  Forgive me those sins which bring down adversities,

O’ Allāh!  Forgive me those sins which alter blessings,  

O’ Allāh!  Forgive me those sins which cause my prayer be held back,

O’ Allāh!  Forgive me those sins which cause descend ing misfortune

O’ Allāh!  Forgive me every sin I have committed,

And every mistake I have made.

اَلّلهُمَّ اِنّ ي اَتَقَرَّبُ اِلَيکَ بِذِکرِکَ،

وَ اَستَشفِعُ بِکَ اِلی نَفسِکَ،

وَ اَسئَلُکَ بِجُودِکَ اَن تُدنِيني مِن قُربِکَ،

وَ اَن تُوزِعَني شُکرَکَ،

وَ اَن تُلهِمَني ذِکرَکَ .

بار خدایا به درستی که من با یاد تو، به سوی تو تقرّب می جویم،

و به وسیله ی خودت از ذات مقدست شفاعت می طلبم،

و از تو خواستارم که به جود و کرمت مرا به مقام قرب خود نزديک گرداني،

و به شکر گزاري ات بر انگیزی،

و ذکر خودت را بر من الهام فرمائی.

O’ Allāh I verily seek nearness to You through remembrance of You,

And, I seek Your intersession by Yourself,

And, I ask You, through Your munificence, to draw me nearer to Yourself,

And, to motivate me to be grateful to You,

And, to inspire me with Your remembrance.

اَلّلهُمَّ اِنّي اَسئَلُکَ سُؤالَ خاضِعٍ مُتَذَلِّلٍ خاشِعٍ اَن تُسامِحَنی وَ تَرحَمَنی ،

وَ تَجعَلَنی بِقِسمِکَ راضِياً قانِعاً،

وَ في جَمِيعِ الأَحوالِ مُتَواضِعاً.

خداوندا! به درستي که من با خواری، ذلّت و خاکساري از تو درخواست مي کنم که بر من آسان گيري و به من ترحّم فرمائی،

و مرا به آنچه برايم مقدّر ساخته اي خوشنود و قانع سازي،

 و مرا در همه احوال فروتن گرداني.

O’ Allāh I, verily, ask You , as a humble, abased, and fearful obedient,

To be easy with me, and t o have mercy upon me,

And make me, satisfied and content with Your apportionment,

And lowly in every state.

اَلّلهُمَّ وَ اَسئَلُکَ سُؤالَ مَنِ اشّتَدَّت فاقَتُهُ ،

وَ اَنزَلَ بِکَ عِندَ الشَّدآئِدِ حاجَتَهُ،

وَ عَظُمَ فيما عِندَکَ رَغبَتُُهُ،

بار الها! و از تو طلب می کنم طلب کسی که نیازمندی اش سخت شدّت یافته،

 و در هنگام سختی ها حاجت خویش را به درگاه تو عرضه داشته،

و آرزو و امیدش به آنچه در نزد توست فزونی یافته است.

O’ Allāh!  I ask You like the asking of one, whose indigence is extreme,

And has directed his needs to You in times of difficulty,

And whose crave for what is with You has intensified.

اَلّلهُمَّ عَظُمَ سُلطانُکَ،

وَ عَلا مَکانُکَ،

وَ خَفِیَ مَکرُکَ،

وَ ظَهَرَ اَمرُکَ،

وَ غَلَبَ قَهرُکَ،

وَ جَرَت قُدرَتُکَ،

وَ لا يُمکِنُ الفِرارُ مِن حُکومَتِکَ.

بار الها! فرمانروایی تو عظیم،

و جایگاه تو والا،

و تدبیر تو نهان،

و فرمان تو آشکار،

و قهر تو غالب،

و قدرت تو جاری بوده است،

و فرار کردن از قلمرو حکومتت غیر ممکن است.

O’ Allāh!  Great is Your Sovereignty, and

Exalted is Your Position, and

Hidden is Your intrigue, and

Manifest is Your Command, and

Overwhelming is Your domination, and

Ever-operating is Your Power, and

It is impossible to escape from Your Government.

اَلّلهُمَّ لا اَجِدُ لِذُنوبی غافِراً ،

وَ لا لِقَبائِحی ساتِراً،

وَ لا لِشَیءٍ مِن عَمَلِیَ القَبيحِ بِالحَسَنِ مُبَدِّلاً غَيرَکَ.

بارالها! جز تو، کسی را نمی یابم که گناهانم را ببخشاید،

و  اعمال زشتم را بپوشاند،

و چیزی از کار بدم را به کار نیک مبدّل کند.

O’ Allāh !   I find no one to forgive my sins,

And, to conceal my shameful acts,

And, to convert my evil acts to good deeds, except You.

لا اِلهَ اِلاّ اَنتَ ،

سُبحانَکَ وَ بِِحَمدِکَ .

خدایی جز تو نیست،

پاک و منزّهی تو و ستایش مخصوص توست.

There is no Deity except You,  

Glory is to You, and Yours is the praise.

ظَلَمتُ نَفسی ،

وَ تَجَرَّاتُ بِجَهلی،

وَ سَکَنتُ اِلی قَديمِ ذِکرِکَ لی وَ مَنِّکَ عَلَیَّ.

من بر خود ستم کرده ام،

و از روی نادانی [بر نافرمانی تو] جرأت یافته ام،

و بر گذشته تکیه کردم که تو بر من منّت نهاده، بفکر من بوده ای.

I have wronged myself ,

And, I have been audacious , out of ignorance,

And, I have relied upon what went on before, when You favoured me, with Your remembrance of me.

اَلّلهُمَّ مَولایَ کَم مِن قَبيحٍ سَتَرتَهُ،

وَ کَم مِن فادِحٍ مِنَ البَلآءِ اَقَلتَهُ،

وَ کَم مِن عِثارٍ وَقَيتَهُ،

وَ کَم مِن مَکرُوهٍ دَفَعتَهُ،

وَ کَم مِن ثَنآءٍ جَميلٍ لَستُ اَهلاً لَهُ نَشَرتَهُ.

بار خدایا! ای مولای من! چه بسیار کارهای زشت را پوشانده ای،

و چه بسیار بلاهای سخت را  دفع کرده ای،

و چه بسیار لغزشهایی را که نگاه داشته ای،

و چه بسیار مکروه و ناپسندی را که دفع کرده ای،

و چه بسیار تحسین های زیبائی را که منتشر کرده ای و من لایق آن نبوده ام.

O’ Allāh !  My Mawla!  How many [of my] ugly things You have concealed,

And, how many dreadful tribulations You have moderated,

A nd, how many slips You have averted,

And, so many detestable [acts] You have prevented,

And how many beautiful praises You have spread around, which I did not [even] deserve.

اَلّلهُمَّ عَظُمَ بَلآئی ،

وَ اَفرَطَ بی سُوءُ حالی،

وَ قَصُرَت بی اَعمالی،

وَ قَعَدَت بی اَغلالی،

وَ حَبَسَنی عَن نَفعی بُعدُ اَمَلی،

وَ خَدَعَتنِی الدُّنيا بِغُرورِها وَ نَفسی بِجِنايتِها وَ مِطالی.

  بار خدایا! غمم بزرگ گردیده،

و حال ناخوشم فزونی یافته،

و اعمال [نیک] من ناچیز بوده،

و زنجیرهای [علایق نفسانی] مرا در بند کشیده،

و آرزوهای دور و دراز [دنیوی] مرا از هر سودی بازداشته،

و دنیا با غرورش، و نفس امّاره ام با جنايتش، و امروز و فردا کردن های من، مرا فریب داده اند.

O’ Allāh!  My affliction is colossal, and

My bad state is excessive, and

My [good] deeds are inadequate, and

The fetters [of my nafs] [III] have shackled me , and

M y far-fetched wishes have held me back from my achievements, and

And, the world has deceived me with its delusion, and

My nafs [has been affected by] its offences, and procrastinations.

يا سَيِّدی فَاَسئَلُکَ بِعِزَّتِکَ اَن لا يَحجُبَ عَنکَ دُعآئی سُوءُ عَمَلی وَ فِعالی ،

وَ لا تَفضَحنی بِخَفِیِّ مَا اطَّلَعتَ عَلَيهِ مِن سِرّی،

وَ لا تُعاجِلنی بِالعُقُوبَةِ عَلی ما عَمِلتُهُ فی خَلَواتی، مِن سُوءِ فِعلی وَ اِسآئَتی وَ دَوامِ تَفريطی وَ جَهالَتی وَ کَثرَةِ شَهَواتی وَ غَفلَتی،

وَ کُنِ الّلهُمَّ بِعِزَّتِکَ لی فی کُلِّ الاَحوالِ رَؤُفاً وَ عَلَیَّ فی جَميعِ الأُمُورِ عَطُوفاً .

ای سرور من! به عزتت از تو می خواهم که بدی کردار و اعمالم دعای مرا از اجابتت منع نکند،

و به خاطر زشتیهای پنهانی ای که تو از آنها اطلاع داری مرا مفتضح و رسوا نگردانی،

و در کیفر اعمال نا شایسته ای که در خلوت از من سر زده، نسبت به کردار زشتم، بدکاری ام، تداوم در کوتاهی هایم، جهالتم، زیاده روی در شهواتم، و غفلتم تعجیل مفرمائی،

و بار الها! تو را به عزّتت سوگند می دهم که در همه احوال با من رئوف بوده، در همه امور بر من عطوف باشی.

O’ My M master!  So I ask You by Your Invincible Might, not to let my bad deeds and actions veil my supplications from You, and

Not to disgrace me through the hidden things that You know of my secrets, and

Not to hasten to punish me for what I have done in private, regarding my misdeeds and my ill behaviour, my continued shortcomings, my ignorance, my excessive passion, and my negligence, and

By Your Invincible Might, O’ Allāh, be kind to me in all states and be gracious upon me in all affairs.

اِلهی وَ رَبّی مَن لی غَيرُکََ اَسئَلُهُ کَشفَ ضُرّی وَ النَّظَرَ فی اَمری؟

ای خدای من! وَ اِی پروردگار من! غیر از تو چه کسی است که ضررهای مرا بر طرف سازد و در امورم نظر افکند.؟

O’ my Allah! O’ my Lord (Nurturer)!    Who may undo my catastrophe, and pay attention to my affairs, except You?

اِلهی وَ مَولایَ اَجرَيتَ عَلَیَّ حُکماً اتَّبَعتُ فيهِ هَوی نَفسی،

وَ لَم اَحتَرِس فِيهِ مِن تَزيينِ عَدُوّي،

فَغَرَّنی بِ مآ اَهوی وَ اَسعَدَهُ عَلی ذَلِکَ القَضآءُ، 

فَتَجاوَزتُ بِما جَری عَلَیَّ مِن ذٰلِکَ بَعضَ حُدُودِکَ،

وَ خالَفتُ بَعضَ اَوامِرِکَ، 

فَلَکَ الحَمدُ عَلَیَّ فی جَميعِ ذٰلِکَ، 

وَ لا حُجَّةَ لی فيما جَری عَلَیَّ فيهِ قَضآؤُکَ، 

وَ اَلزَمَنی حُکمُکَ وَ بَلآؤُکَ.

ای خدای من وَ اِی مولای من! تو بر من دستوری را جاری ساختی که در آن از هوای نفس خویش پیروی کردم، 

و از اینکه دشمنم [معصيتها را] در نظرم جلوه می داد مراقبت نکردم، 

پس مرا توسط هوای نفس فریب داد، و قضا [هم] او را در این کار کمک کرد، 

پس به واسطۀ این ماجرا که بر من گذشت از بعضی حدود و احکامت  تجاوز کردم، 

و با بعضی از اوامرت مخالفت ورزیدم، 

لذا در تمام این امور [بر من واجب است که] موقعیت تو را بر علیه خودم درک و ستایش کنم، 

و در آنچه بر من گذشته است هیچ حجّتی بر تو نیست [بلکه] قضای تو در آن بوده است،

و حکم تو و امتحان تو مرا ملزم میسازد.

O’ my Allah, my Mawlā ! You declared a command upon me, [But] I followed the caprice of my own nafs (selfish desires),

And, I did not safeguard against attractive temptations of my enemy (nafs),

So, it [my nafs]deceived me through vain hopes,

And thereupon, the predetermined fate [also] helped it,

Therefore, I violated some of Your rules, because of these events that pursued me,

And I disobeyed some of Your commands;

So, You may hold Your Own against me in all of that,

And I have no argument in what has happened upon me, in what You have predetermined (as my fate),

And I am bound to Your decree, and Your affliction .

وَ قَد اَتَيتُکَ يا اِلهی بَعدَ تَقصيری وَ اِسرافی عَلی نَفسی مُعتَذِراً نادِماً مُنکَسِراً مُستَقيلاً مُستَغفِراً مُنيباً مُقِرّاً مُذعِناً مُعتَرِفاً .

بار خدایا! به تحقیق، بعد از آن همه تقصیر و زیاده روی که بر خود کردم، اینک با حالت عذر خواهی، پشیمانی، شکسته دلی، واگذاری، تقاضای عفو، توبه، اقرار، تصدیق، و اعتراف به سوی تو آمده ام.

Now, after my excessive shortcomings and immoderations towards myself, I have come to You, my Lord, in the state of excusing, regretting, being broken, abdication, begging forgiveness, repenting, acknowledging, being submissive, and confessing.

لآ اَجِدُ مَفَرّاً مِمّا کانَ مِنّی،

وَ لا مَفزَعاً اَتَوَجَّهُ اِلَيهِ فی اَمری،

غَيرَ قَبولِکَ عُذری،

وَ اِدخالِکَ اِيایَ فی سَعَةٍ رَحمَتِکَ.

نه از آنچه برایم اتفاق افتاده است گریزگاهی یافته ام،

و نه جایی که برای [اصلاح] امورم به آنجا رو کنم،

مگر آنکه تو عذرم بپذیری،

و مرا درپناه رحمت واسعه ات داخل گردانی.

I have found no escape f rom what happened to me ,

Nor any place to flee to, in which I could pay attention to my affairs,

Other than Your accepting my excuse,

 And allowing me to enter into the compass of Your extensive Mercy.

اَلَّلهُمَّ فَاقبَل عُذری،

وَ ارحَم شِدَّةَ ضُرّی،

وَ فُکَّنی مِن شَدِّ وَ ثاقی.

بار خدایا! پس عذرم را بپذیر،

و بر شدّت گرفتاری ام رحم فرما،

و از بند محکم گناهان رهایی ام ده.

O’ Lord, so accept my excuse,

Have mercy upon the severity of my affliction,

And set me free from the tightness of my fetters .

يا رَبِّ ارحَم ضَعفَ بَدَنی وَ رِقَّةَ جِلدی وَ دِقَّةَ عَظمی.

ای پروردگار من! بر بدن ضعیف، بر پوست نازک، و استخوان بی طاقتم ترحم فرما،.

O’ Allah, have mercy upon weakness of my body, tenderness of my skin, an d my slenderness of my bones.

يا مَن بَدَاَ خَلقی وَ ذِکری وَ تَربِيَتی وَ بِرّی وَ تَغذِيَتی،

هَبنی لابتِدآءِ کَرَمِکَ وَ سالِفِ بِرِّکَ بی.

ای خدایی که خلقت من،یاد من، پرورش من، نیکی من، و تغذیه من از [وجود مبارک] تو ناشی است، 

[اكنون] به همان بزرگوارى و كرم نخستین ات و سابقۀ احسانى كه به من داشته اى، مرا ببخش.

O’ You Who originated my creation, my remembrance, my nurture, my goodness, and my nourishment ,  

[Now] b estow upon me with Your same generosity, and Your traditional goodness to me.

يا اِلهی وَ سَيِّدی وَ رَبّی ، اَتُراکَ مُعَذِّبی بِنارِکَ بَعدَ تَوحيدِکَ؟ 

وَ بَعدَ مَا انطَوی عَلَيهِ قَلبی مِن مَعرِفَتِکَ؟

وَ َلهِجَ بِهِ لِسانی مِن ذِکرِکَ؟

وَ اعتَقَدَهُ ضَميری مِن حُبِّکَ؟

وَ بَعدَ صِدقِ اعتِرافی وَ دُعآئی خاضِعاً لِرُبُوبِيَّتِکَ؟

ای خدای من وَ اِی آقای من وَ اِی پروردگار من!   آیا می شود به تو گمان برد که:  مرا با آتشت عذاب دهی، بعد از آنکه به وحدانیت تو معترف بوده ام؟

و بعد از آنکه معرفت و شناخت تو قلبم را فراگرفت؟

و زبانم به ذکر تو گویا شد؟

و در نهادم اعتقاد به محبّت تو استوار گردید؟ 

و بعد از آنکه صادقانه و از روی فروتنی به مقام ربوبیّت ات اعتراف و دعا کردم؟

O’ my Allāh, my Master, and my Lord! 

C an it be imagined that You:   Shall t orment me with Your fire after [I have confessed to] Your Oneness?  

And , after my heart has been embraced b y Your realization?

A nd, my tongue has became fluent by Your remembrance?

And, Your love has became strong in my conscience? 

And after the truth of my confession and prayer to Your Lordship, has been honestly and humbly proved?

هَيهاتَ!  اَنتَ اَکرَمُ مِن اَن تُضَيِّعُ مَن رَبَّيتَهُ،

اَو تُبَعِّدَ مَن اَدنَيتَهُ،

اَو تُشَرِّدَ مَن آوَيتَهُ،

اَو تُسَلِّمَ اِلَی البَلاءِ مَن کَفَيتَهُ وَ رَحِمتَهُ.

از تو بعید است! تو کریم تر از آنی که کسی را که پرورش داده ای ضایع کنی،

یا کسی را که مقام قربش داده ای دور نمایی،

یا کسی را که در پناه خود جای داده ای برانی.  

یا کسی را که کفایت امرش نمودی و بر او رحمت و مهربانی کرده ای تسلیم عقوبت و بلا گردانی.

Far is it from You!  You are more generous to neglect one whom You have nurtured,

Or banish one away whom You have brought up,

Or drive one away whom You have sheltered,

Or submit one to tribulation whom You have spared and blessed with mercy.

وَ لَيتَ شِعری يا سَيّدی وَ اِلهی وَ مَولایَ،

 اَتُسَلِّطُ النّارَ عَلی وُجُوهٍ خَرَّت لِعَظِمَتِکَ ساجِدَةً؟ 

وَعَلی اَلسُنٍ نَطَقَت بِتَوحيدِکَ صادِقَةً وَ بِشُکرِکَ مادِحَةً؟

وَ عَلی قُلوبٍ اعتَرَفَت بِاِلهِيَّتِکَ مُحَقِّقَةً؟ 

وَ عَلی ضَمآئِرَ حَوَت مِنَ العِلمِ بِکَ، حَتّی صارَت خاشِعَةً

وَ عَلی جَوارِحَ سَعَت اِلی اَوطانِ تَعَبُّدِکَ طآئِعَةً، وَ اَشارَت بِاستِغفارِکَ مُذعِنَةً.

و ایکاش می دانستم، ای آقای من وَ اِی خدای من وَ اِی مولای من،

آیا آتش را بر رخسارهائی مسلّط می کنی که در پیشگاه عظمت تو سر به سجده فرود آورده اند؟

و بر زبانهایی که صادقانه به یکتایی تو گویا بوده و به شکر و سپاس تو ثنا گفته اند؟

و بر دلهایی که از روی یقین به خدایی تو معترفند؟

و بر جان هایی که از معرفت تو سرشار گشته اند، تا جائیکه [در پیشگاه جلالت] خاشع گردیده اند،

و بر اعضاء و جوارحی که با اطاعت امر به مکان های عبادت تو می شتابند، و با اذعان [به گناه] اشاره به آمرزش تو دارند.

O’ my Master and my Allah and my Lord, I wish I knew :

Do You give the fire dominion over faces fallen down to prostrate before Your Greatness?

And on tongues which have sincerely uttered Your Oneness (Uniqueness) and have expressed thanks to You in praise?

And on hearts which have confessed to Your Lordship with conviction?

And o n minds that are so saturated with Your knowledge so that they have become humble?

And on limbs speeding to places of Your worship in obedience, and point to Your forgiveness, admitting [to their sins].

ما هکَذَا الظَّنُّ بِکَ!

وَ لا اُخبِرنا بِفَضلِکَ عَنکَ يا کَريمُ يا رَبِّ.

وَ اَنتَ تَعلَمُ ضَعفی عَن قَليلٍ مِن بَلآءِ الدُّنيا وَ عُقُوباتِها، وَ ما يَجری فيها مِنَ المَکارِهِ عَلی اَهلِها،

عَلی اَنَّ ذلِکَ بَلآءٌ وَ مَکروُهٌ، قَليلٌ مَکثُهُ، يَسيرٌ بَقآؤُهُ، قَصيرٌ مُدَّتُهُ؛

فَکَيفَ احتِمالی لِبَلآءِ الآخِرَةِ وَ جَليلِ وُقُوعِ المَکارِهِ فيها؟

وَ هُوَ بَلآءٌ تَطولُ مُدَّتُهُ وَ يَدُومُ مَقامُهُ،

وَ لا يُخَفَّفُ عَن اَهلِهِ لاَنَّهُ لا يَکونُ اِلاّ عَن غَضَبِکَ وَ انتِقامِکَ وَ سَخَطِکَ،

وَ هذا ما لا تَقُومُ لَهُ السَّمواتُ وَ الاَرضُ.

هرگز چنین گمانی به تو نمی رود!

و به فضل تو چنین خبری به ما نرسیده است، ای خدای کریم!   ای پروردگار!

و تو خود به ناتوانی من بر اندک بلای دنیا و عذاب آن و [همچنین] بر آنچه در دنیا، از نکوهیده ها، بر اهل آن جاری است واقفی،

در حقیقت ماندگاری این بلا و رنج دنیا اندک، و دوامش آسان، و زمانش کوتاه است؛

پس چگونه عذاب آخرت و بزرگی آلام سخت آن [عالم] را تحمل کنم؟

و آن عذابی است که مدت آن طولانی و اقامت در آن همیشگی است،

و بر اهل آن تخفیفی داده نمی شود، زیرا که بتحقیق اگر بخاطر خشم و انتقام و غضب تو نبود آن عذاب واقع نمی شد.

و این چیزی است که آسمانها و زمین تحمّل آن را نمی کنند.

No such opinion is ever held of You!

No r has such been reported from You, out of Your graceful bounty, O’ all-Generous!  O’ Lord!

And, You are aware of my weakness against a touch of this world’s tribulation and its consequence, and[also] the hideous things that befall upon the inhabitants [of this world],

Verily, these hideous tribulations are transient, endurable, and short-lived;

So, how can I endure tribulation of the next world, and the great ordeals that exist in it?

And, that is a tribulation whose duration is long, and whose station is permanent,

And, whose sufferers are given no respite, since it would, certainly, not have existed, except [as provisions stemmed] from Your wrath, Your vengeance, and Your anger.

And, this is something that the Heavens and the Earth will not withstand .

يا سَيدی فَکَيفَ لی؟

وَ اَنَا عَبدُکَ الضَّعيفُ الذَّليلُ الحَقيرُ المِسکينُ المُستَکينُ.

ای آقای من! پس چگونه است برای من؟

و من بنده ضعیف ذلیل حقیر تنگدست و دورماندۀ تو ام.

How could I withstand it, O’ my Master?

And, I am a weak, abject, lowly, poor, and incapable slave of You.

يا اِلهی وَ رَبّی وَ سَيِّدی وَ مَولایَ!

لِاَیِّ الاُمُورِ اِلَيکَ اَشکُو وَ لِما مِنها اَضِجُّ وَ اَبکی،

لاَليمِ العَذابِ وَ شِدَّتِهِ، اَم لِطُولِ البَلآءِ وَ مُدَّتِهِ؟

ای خدای من وَ اِی پروردگار من وَ اِی آقای من وَ اِی مولای من!

برای کدامیک از امورم به سوی تو شکوه کنم و برای کدامیک از آنها به درگاهت بنالم و بگریم؟

برای دردناکی عذاب و شدّت آن؟ یا برای طولانی بودن بلاء و مدّت آن؟

O’ my Allāh, my Lord, my Master, my Mawla!

For which of my difficulties should I complain to You, and for which of them would I lament and weep?

For the pain of chastisement and its severity, or for the extent of affliction and its duration?

فَلَئِن صَيَّرتَنی لِلعُقوباتِ مَعَ اَعدآئِکَ،

وَ جَمَعتَ بَينی وَ بَينَ اَهلِ بَلآئِکَ،

وَ فَرَّقتَ بَينی وَ بَينَ اَحِبّآئِکَ وَ اَولِيآئِکَ،

فَهَبنی يا اِلهی وَ سَيِّدی وَ مَولایَ وَ رَبّی صَبَرتُ عَلی عَذابِکَ

فَکَيفَ اَصبِرُ عَلی فِراقِکَ ؟

پس اگر تو مرا برای عقوبت با دشمنانت قرار دهی،

و مرا با اهل عذابت جمع کنی،

و مرا از جمع دوستان و خاصانت جدا سازی،

پس ای خدای من وَ اِی آقای من وَ اِی مولای من وَ اِی پروردگار من، گیرم که بر عذابت صبر کرده باشم،

ولی بر فراق تو چگونه صبر کنم؟

So if You subject me to the punishments along wit h Your enemies,

And, gather me with the people of Your tribulation,

And, separate me from Your lovers and friends,

Then suppose, my Allāh, my Master, my Mawlā, and my Lord, that I have endured Your punishment,

But how can I bear my separation from You?

وَ هَبنی صَبَرتُ عَلی حَرِّ نارِکَ فَکَيفَ اَصبِرُ عَنِ النَّظَرِ اِلی کَرامَتِکَ.

اَم کَيفَ اَسکُنُ فِی النّارِ وَ رَجآئی عَفوُکَ ؟

 و گیرم که بر حرارت آتشت صبر کردم، ولی چگونه از انتظار لطف و کرمت چشم بپوشم؟

یا چگونه در آتش تو مسکن گزینم و حال آنکه  من به عفو تو امید بسته ام؟

And suppose that I tolerated the heat of Your fire, but how may I endure being deprived from looking forward to Your generosity?

Or, how may I reside in the fire [of hell] while my hope is Your forgiveness?

فَبِعِزَّتِکَ، يا سَيِّدی وَ مَولایَ، اُقسِمُ صادِقاً لَئِن تَرَکتَنی ناطِقاً:

لأضِجَّنَّ اِلَيکَ بَينَ اَهلِها ضَجيجَ الآمِلينَ ،

وَ لأصرُخَنَّ اِلَيکَ صُراخَ المُستَصرِخينَ،

وَ لأبکِيَنَّ عَلَيکَ بُکآءَ الفاقِدينَ ،

وَ لاُنادِيَنَّکَ "اَينَ کُنتَ يا وَلِیَّ المُؤمِنينَ؟"!

يا غايَةَ آمالِ العارِفينَ !

يا غِياثَ المُستَغيثينَ وَ يا حَبيبَ قُلُوبِ الصّادِقينَ!

وَ يا اِلهَ العَالَمينَ!

پس، ای آقای من وَ اِی مولای من، صادقانه به عزّتت قسم یاد می کنم که اگر [در میان معذبین] زبانم را باز گذاری:

حتما در میان اهل آتش، ضجّه و ناله ای همچون ضجّه و ناله آرزومندان به سوی تو سر خواهم داد ،

و حتما به درگاهت فریادی چون فریاد دادخواهان سر خواهم داد،

و مطمئنا مانند کسی که عزیزی را گم کرده بر تو سخت می گریم،

و محققا به صدای بلند تو را می خوانم که "کجایی ای سرپرست مؤ منین؟"!

ای منتهای آرزوی عارفان!

ای دادرس دادخواهان وَ اِی دوست دلهای راستگویان!

و اِی خدای  همه عالم ها! 

So, I candidly swear to Your Honour, O’ my Master, and my Mawl ā , that if You leave me with speech:

I will certainly lament to You, from among its inhabitants, with the lamentation of the eager .

And , I will certainly, scream to You with the scream of those who beg for help,

I shall indeed, weep hard upon You with the weep of the person bereft of his beloved,

I will certainly, scream “where are You, O’ Mawlā of the believers?”!

O, ultimate aspiration of Your “intimate Knowers”!

O, Saviour of those who seek salvation, or O, Lover of the hearts of the truthful !

And O, Lord of all worlds!

اَفَتُراکَ سُبحانَکَ يا اِلهی وَ بِحَمِدکَ :

تَسمَعُ فيها صَوتَ عَبدٍ مُسلِمٍ سُجِنَ فيها بِمُخالَفَتِهِ،

وَ ذاقَ طَعمَ عَذابِها بِمَعصِيَتِهِ ،

وَ حُبِسَ بَينَ اَطباقِها بِجُرمِهِ وَ جَريرَتِهِ،

وَ هُوَ يَضِجُّ اِلَيکَ ضَجيجَ مُؤَمِّلٍ لِرَحمَتِکَ،

وَ يُنادِيکَ بِلِسانِ اَهلِ تَوحيدِکَ،

وَ يَتَوَسَّلُ اِلَيکَ بِرُبُوبِيَّتِکَ؟

پاک ومنزّهی تو و ستایش مخصوص توست. و آیا می شود به تو گمان برد که:

بشنوی در آتش، فریاد بنده مسلمانی را که به دلیل نافرمانی اش در دوزخ زندانی شده، 

و طعم عذاب آن را به سبب گناهش چشیده،

و در طبقات جهنّم به جهت جرم و عصیانش محبوس گردیده،

و به درگاهت ناله می کند، همچون ناله کسی که امیدش به رحمت تو است،

و به زبان اهل توحید تو را می خواند،

و به ربوبیّت تو به درگاهت متوسّل می شود؟

Glory is to You.  O’ my God and Yours is the praise.  So, can it be imagined that You:

Hear, in the Fire, the voice of a surrendered slave who has become imprisoned in the hell as a result of his defiance,

And, has tasted its torture because of his transgression,

And, he has become confined within the levels [of the hell] because of his sin and crime,

And, he laments before You with the lament of one who looks forward to Your mercy,

And, he calls upon You, with the tongue of those who profess Your Oneness,

And he resorts to You upon You r Rubūbiyyah [IV] (Lordship)?

يامَولاي فَکَيفَ يبقی فِی العَذابِ وَ هُوَ يرجُو ما سَلَفَ مِن حِلمِکَ ؟

اَم کَيفَ تُؤلِمُهُ النّارُ وَ هُوَ يأمُلُ فَضلَکَ وَ رَحمَتَکَ؟

اَم کَيفَ يحرِقُهُ لَهيبُها وَ اَنتَ تَسمَعُ صَوتَهُ وَ تَری مَکانَهُ؟

اَم کَيفَ يشتَمِلُ عَلَيهِ زَفيرُها وَ اَنتَ تَعلَمُ ضَعفَهُ ؟

اَم کَيفَ يتَقَلقَلُ بَينَ اَطباقِها وَ اَنتَ تَعلَمُ صِدقَهُ ؟

اَم کَيفَ تَزجُرُهُ زَبانِيتُها وَ هُوَ يُناديکَ يا رَبَّه؟

اَم کَيفَ يرجُو فَضلَکَ فی عِتقِهِ مِنها فَتَترُکُهُ فيها

ای مولای من!  پس او چگونه در آتش عذاب باقی بماند در حالیکه به سابقه بردباری و حلم تو چشم امید دارد؟

یا چگونه آتش [دوزخ] او را به درد آورد در حالیکه او آرزوی فضل و کرمت را دارد؟

یا چگونه شعله های آتش او را بسوزاند حال آنکه تو صدایش را می شنوی و جایش را می بینی؟

یا چگونه این مصیبت ناگوار و صدای مهیب شعله های آتش او را احاطه کند، در حالیکه تو  از ضعف و ناتوانی اش آگاهی؟

یا چگونه بین طبقات دوزخ افکنده شود، حال آنکه تو از  صداقت او مطّلعی؟

یا چگونه مأموران دوزخ او را زجر دهند در حالیکه او تو را بعنوان "یا ربی!" صدا میزند؟

یا چگونه برای آزادی اش از دوزخ به فضل و کرمت امیدوار باشد و تو او را در آن واگذاری؟

My Lord, then how shall he remain in the chastisement while he has hope on previous record of Your clemency?

Or, how can the Fire causes him pain while he hopes to have Your Grace and Mercy?

Or, how its flames shall burn him even though You hear his voice and see his place?

Or, how can its deplorable disaster and its roaring flames surround him while You know his frailty?

Or, how shall he be tossed about to different levels [of hell], whilst You know his sincerity ?

Or, how can its guards torture him while he calls upon You:  “O’ my Rabb (Lord)!”?

Or, how shall he have hope to Your Grace in freeing him from the Fire but You leave him in it?

هَيهاتَ! ما ذلِکَ الظَّنُّ بِکَ،

وَ لا المَعرُوفُ مِن فَضلِکَ،

وَ لا مُشبِهٌ لِما عامَلتَ بِهِ المُوَحِّدينَ مِن بِرِّکَ وَ اِحسانِکَ .

هیهات!  این گمان برازنده تو نیست،

و از فضل و کرمت، چنین شناختی وجود ندارد،

و [هیچ] شباهتی به عملکرد تو در نیکی و احسانت به بندگان موحّد ندارد.

Far is it from You!  That is not what is presumed of You,

 And, such recognition is out of place, considering Your Grace and Bounty,

And, it does not resemble Your goodness and kindness You have acted upon those who believe in Your Oneness.

فَبِاليقينِ اَقطَعُ لَولا ما حَکَمتَ بِهِ مِن تَعذيبِ جاحِديکَ،

وَ قَضَيتَ بِهِ مِن اِخلادِ مُعانِديکَ،

لَجَعَلتَ النّارَ کُلَّها بَرداً وَ سَلاماً ،

وَ ما کانَ لاَحَدٍ فيها مَقَرّاً وَ لا مُقاماً

پس من قطعاً یقین دارم که اگر بر منکرانت حکم به عذاب کردن نداده بودی،

و اراده بر ابدی بودن اقامت دشمنان ستیزه جویت [در جهنّم] نفرموده بودی،

هر آینه تمام آتش جهنم را سرد و سالم  قرار می دادی،

و در آن جائی برای استقرار و یا گذر احدی نمی بود.

So, I declare with certainty that if You had not decreed about chastisement of Your deniers,

And, had not predetermined perpetual dwell ing [in hell] of those who are antagonistic towards You,

You would have, certainly, had the entire hell cool and peaceful.

And , no one would be there to reside, or to pass through.

لکِنَّکَ ، تَقَدَّسَت اَسمآؤُکَ، اَقسَمتَ اَن تَملأَها مِنَ الکافِرينَ مِنَ الجِنَّةِ وَ النّاسِ اَجمَعينَ،

وَ اَن تُخَلِّدَ فيهاَ المُعانِدينَ.

وَ اَنتَ -جَلَّ ثَنآؤُکَ- قُلتَ مُبتَدِئاً وَ تَطَوَّلتَ بِالاِنعامِ مُتَکَرِّماً:

اَفَمَن کانَ مُؤمِناً کَمَن کانَ فاسِقاً ؟   لا يستَوُونَ!

و لیکن تو،که نامهایت مقدس است، قسم یاد کرده ای که دوزخ را از جمیع کافران جن و انس پر کنی،

و همه دشمنان ستیزه جویت را در آتش دوزخ مُخَلّد فرمائی.

و تو –که ستایشی عظیم تو را سزد-  از ابتدا گفتی، و با این گفته فضل و کرم فرمودی، که:

  آیا کسی که مؤمن است با کسی که فاسق است یکسان اند؟  [البته که] یکسان نیستند!

But You -Holy are Your N ames- have sworn that You fill the hell with those who covered the Truth, being jinnkind or humankind ,

And that You keep those who are antagonistic towards You in the hell forever.

And You - Majestic is Your Eulogy- said at the beginning -and this was Your Gracious Favour- that:

Is a believer similar to a sinful wicked? [Of course] They are not the same! [V]

اِلهی وَ سَيدی فَاَسئَلُکَ بِالقُدرَةِ الَّتی قَدَّرتَها،

وَ بِالقَضيةِ الَّتی حَتَمتَها وَ حَکَمتَها وَ غَلَبتَ مَن عَلَيهِ اَجرَيتَها ،

اَن تَهَبَ لی فی هذِهِ اللَّيلَةِ وَ فی هذِهِ السّاعَةِ:

کُلَّ جُرمٍ اَجرَمتُهُ، و

کُلَّ ذَنبٍ اَذنَبتُهُ، و

کُلَّ قَبيحٍ اَسرَرتُهُ، و

کُلَّ جَهلٍ عَمِلتُهُ، کَتَمتُهُ اَو اَعلَنتُهُ، اَخفَيتُهُ اَو اَظهَرتُهُ، و

کُلَّ سَيئَةٍ اَمَرتَ بِاِثباتِهَا الکِرامَ الکاتِبينَ،

الَّذينَ وَکَّلتَهُم بِحِفظِ ما يکُونُ مِنّی،

وَ جَعَلتَهُم شُهُوداً عَلَیَّ مَعَ جَوارِحی،

وَ کُنتَ اَنتَ الرَّقيبَ عَلَیَّ مِن وَرآئِهِم،

وَ الشّاهِدَ لِما خَفِیَ عَنهُم

وَ بِرَحمَتِکَ اَخفَيتَهُ وَ بِفَضلِکَ سَتَرتَهُ،

وَ اَن تُوَفِّرَ حَظّی مِن کُلِّ خَيرٍ اَنزَلتَهُ ،

اَو اِحسانٍ فَضَّلتَهُ،

اَو بِرٍّ نَشَرتَهُ،

اَو رِزقٍ بَسَطتَهُ،

اَو ذَنبٍ تَغفِرُهُ،

اَو خَطَأٍ تَستُُرُهُ.

ای خدای من و ای سَیّد من از تو درخواست می کنم به مقام قدرتت که مقدّرش فرمودی،

و به مقام قضائی که حتمی است و حکم آن صادر شده است، و بر هر که آن را اجرا فرمودی غالب و مسلّط شدی،

که در این شب و در این ساعت بر من ببخشی:

هر جرمی که مرتکب شده ام، و

هر گناهی که کرده ام، و

هر کار زشتی که پنهان داشته ام، و

هر جهالتی که مرتکب شده ام، چه مکتوم و چه علنی، چه  مخفیانه و چه آشکار، و

و هر کار زشتی را که نگارندگان کریم را مأمور ثبت آن فرموده ای،

[فرشتگانی] که آنها را وکیل قرار داده ای تا هر آنچه بر من می گذرد حفظ کنند،

و تو آنها را همراه با اعضاء و جوارحم شاهد بر من گردانیدی ،

و از ورای آنها تو مراقب من بوده ای،

و شاهد بر آنچه از ایشان مخفی مانده است،

و به رحمتت آن اعمالم را از فرشتگان هم پنهان داشتی و به فضل و کرمت آنها را پوشاندی،

و اینکه [در این شب و در این ساعت:] حظ وافری نصیبم فرمایی از،

هر خیری که فرستاده ای،

یا احسانی که تفضّل فرموده ای،

یا خوبی هائی که منتشر ساخته ای،

یا رزق و روزیئی که وسعت داده ای،

یا گناهی که می آمرزی،

یا خطایی که می پوشانی.

My Lord and my Master, so I ask You by the power You have allotted,

And , by the predetermined decision which You have made it firm and have issued its Order, and have defeated anyone upon whom You may have implemented it,

That You forgive me during this night and at this hour:

Every offence I have committed, and

Every sin I have carried out, and

Every immoral deed I have secretly performed, and

Every folly I have enacted , either hidden or announced, secret or apparent,

And, every evil act [of mine] which You have commended the Noble Recorders to register,

Whom, You have appointed to keep [the record of] whatever happens to me,

And, You placed them as witnesses upon me, along with members and organs of my body,

While You have been looking after me [VI] over and above them,

To observe what [misdeeds] fell out of their sight,

But, You hid them out of Your Mercy, and veiled my faults, out of Your Grace,

And , that [ during this night and at this hour: ] You bestow upon me,

An abundant share of every good You have sent down,

Or kindness You have conferred,

Or, integrity You have unfolded,

Or, provisions You have spread out,

Or, sins You forgive,

Or, slips You conceal.

يا رَبِّ يا رَبِّ يا رَبِّ !

يا اِلهی وَ سَيدی وَ مَولایَ وَ مالِکَ رِقّی!

يا مَن بِيدِهِ ناصِيتی،

يا عَليماً بِضُرّی وَ مَسکَنَتی،

يا خَبيراً بِفَقری وَ فاقَتی،

ای پروردگار من، ای پروردگار من، ای پروردگار من!

ای خدای من وَ اِی آقای من وَ اِی مولای من وَ اِی صاحب من!

ای کسی که زمام اختیارم به دست اوست،

ای آگاه بر پريشانى و بي نوائي ام،

اى باخبر از بى‏چيزى و نداري ام،

O’ my Lord, O’ my Lord, O’ my Lord!

O’ my Allah, and my Master, and my Mawlā and the Owner of my bondage!

O’ He in whose hand is my forelock,

O’ He who knows my affliction and my misery,

O’ He who is aware of my poverty and indigence,

يا رَبِّ يا رَبِّ يا رَبِ!

اَسئَلُکَ بِحَقِّکَ وَ قُدسِکَ وَ اَعظَمِ صِفاتِکَ وَ اَسمآئِکَ،

اَن تَجعَلَ اَوقاتی مِنَ اللَّيلِ وَ النَّهارِ بِذِکرِکَ مَعمورَةً،

وَ بِخِدمَتِکَ مَوصُولَةً ،

وَ اَعمالی عِندَکَ مَقبُولَةً،

حَتّی تَکُونَ اَعمالی وَ اَورادی کُلُّها وِرداً واحِداً ،

وَ حالی فی خِدمَتِکَ سَرمَداً.

ای پروردگار من، ای پروردگار من، ای پروردگار من!

از تو می خواهم به حقّ خودت و به ذات مقدّست و به بزرگترین صفات و نامهای [نیکویت]،

که اوقات مرا از شب و روز به یادت آباد گردانی،

و بخدمتت پيوسته دارى،

و اعمالم را مقبول درگاهت گردانى،

تا اینکه کردار و گفتارم همه خالص و یک جهت باشد،

و احوالم هميشه در خدمت تو مصروف گردد.

O’ my Lord, O’ my Lord, O’ my Lord !

I ask You by Your T ruth, Your Holiness and the greatest of Your Attributes and Your [beautiful] Names,

That You m ake my times, day and night, flourished by Your remembrance,

And , be spent at Your service,

And, that You consider my deeds acceptable by You,

To the extent that my deeds and prayers may all be pure and unidirectional,

And, my state of affairs be at Your service, forever.

يا سَيدی يا مَن عَلَيهِ مُعَوَّلی يا مَن اِلَيهِ شَکَوتُ اَحوالی !

يا رَبِّ يا رَبِّ يا رَبِّ!

قَوِّ عَلی خِدمَتِکَ جَوارِحی،

وَ اشدُد عَلیَ العَزيمَةِ جَوانِحی ،

وَ هَب لِیَ الجِدَّ فی خَشيتِکَ،

وَ الدَّوامَ فِی الِاتِّصالِ بِخِدمَتِکَ

حَتّی اََسرَحَ اِلَيکَ فی مَيادينِ السّابِقينَ،

وَ اُسرِعَ اِلَيکَ فِی ال م بارِزينَ ،

وَ اَشتاقَ اِلی قُربِک فِی المُشتاقينَ،

وَ اَدنُوَ مِنکَ دُنُوَّ المُخلِصينَ،

وَ اَخافَکَ مَخافَةَ المُوقِنينَ،

وَ اَجتَمِعَ فی جِوارِکَ مَعَ المُؤمِنينَ.

ای آقای من، ای کسی که تکیه گاهم اوست، ای آنکه شکایت  احوال [پریشانم] را به سوی او می برم!

ای پروردگار من، ای پروردگار من، ای پروردگار من!

اعضا و جوارحم را برای خدمت به خودت نیرومند گردان،

و سینه را در آمدن به سویت عزم ثابت عنایت فرما،

و به من كوشش در خشيّت، و مداومت در خدمتگزاری ات را عطا فرما،

تا در میادین پیشتازان به سویت بتازم،

و [همراه] مبارزین به سویت بشتابم،

و عاشقانه به سوی قرب تو در [صف] مشتاقانت درآیم.

و همچون تقرّب مخلصین به پیشگاهت نزدیک شوم،

و مانند ترسیدن یقین کنندگان از [عدالت] تو بترسم،

و در جوار رحمتت با مؤمنان گرد آیم.

O’ m y Master , O’ upon whom I depend, O’ He to whom I complain about my state of affairs!

O’ my Lord , O’ my Lord, O’ my Lord!

Strengthen organs of my body to be at Your service,

And, f ortify my chest in determination [for nearness to You]

And, devote upon me earnestness in inner humility and respect toward You ,

And , continuity in my association to Your service ,

So that I can run towards You in the arena of the contenders,

And, h urry to You among the combatants,

And, be anxious to Your nearness among the enthusiasts,

And, come near You like the nearness of those who are sincere to You,

And, fear You [Your justice] like the fear of those who have conviction.

And, gather close to You with the believers.

اَلّلهُمَّ وَ مَن اَرادَنی بِسُوءٍ فَاَرِدهُ ،

وَ مَن کادَنی فَکِدهُ،

وَ اجعَلنی مِن اَحسَنِ عَبيدِکَ نَصيباً عِندَکَ،

وَ اَقرَبِهِم مَنزِلَةً مِنکَ،

وَ اَخَصِّهِم زُلفَةً لَدَيکَ،

فَاِنَّهُ لاينالُ ذلِکَ اِلاّ بِفَضلِکَ .

وَ جُد لی بِجودِکَ،

وَ اعطِف عَلَیَّ بِمَجدِکَ،

وَ احفَظنی بِرَحمَتِکَ

وَ اجعَل لِسانی بِذِکرِکَ لَهِجاً ،

وَ قَلبی بِحُبِّکَ مُتَيماً ،

وَ مُنَّ عَلَیَّ بِحُسنِ اِجابَتِکَ ،

وَ اَقِلنی عَثرَتی،

وَ اغفِر زَلَّتی.

بار الها! هر کس ارادۀ بدی در باره من کند، پس تو هم اراده بفرما (به خودش برگردان)،

و هر که با من مکر ورزد مکرش را به او برگردان،

و برای من در نزد خود نصیبی قرار ده از بهترین بندگانت،

و منزلتی نزد خودت، مقرب تر از [منزلت] آنها،

و رتبه ‏ای در پيشگاه خودت، خصوصی تر از [رتبه] آنها

كه براستى جز به فضل تو كسى به اين [مقام] نرسد.

و بجود و بخشش خود بمن جود كن،

و به مجد و بزرگوارى خود بر من توجّه فرما،

و به رحمت خود مرا نگهدار،

و زبانم را شیفته ذکر خود فرما،

و دلم را از عشق خود بی تاب فرما،

و با اجابت نيكت بر من منّت بنه،

و لغزشم را کوچک شمار،

و اشتباهم  را ببخش.

O’ Allah!  W hoever desires evil for me, return it to him,

And, whoever deceives me, deceive him ,

And, grant me a share of Your best slaves, near You ,

And, a status nearer than their [status], to You,

And, a rank more private than their [rank], with You,

For, verily, this cannot be attained except through Your Grace.

And, grant me generously through Your Generosity,

And, show benevolence to me through Your Glory,

And, protect me with Your Compassion,

And, Make my tongue remember You enchantingly,

And, my heart love You fascinatingly ,

And, be gracious to me by answering me favourably,

 And, minify my slip,

And forgive my mistakes.

فَاِنَّکَ قَضَيتَ عَلی عِبادِکَ بِعِبادَتِکَ،

وَ اَمَرتَهُم بِدُعآئِکَ ،

وَ ضَمِنتَ لَهُمُ الاجابَةَ ،

فَِالَيکَ يا رَبِّ نَصَبتُ وَجهی،

وَ اِلَيکَ يا رَبِّ مَدَدتُ يدی،

فَبِعِزَّتِکَ استَجَب لی دُعآيی،

وَ بَلِّغنی مُنایَ ،

وَ لا تَقطَع مِن فَضلِکَ رَجآئی،

وَ اکفِنی شَرَّ الجِنِّ وَ الانسِ مِن اَعدآئی،

همانا که تو پرستشت را بر بندگانت حکم فرموده،

و آنها رابه دعا كردن به درگاهت مأمور ساخته اى،

و اجابت دعا را برایشان ضمانت کرده ای،

پس ای پروردگار، به سوی تو روی آورده ام،

و دست حاجتم را، ای پروردگار، به سوی تو دراز کرده ام،

پس به عزّتت سوگند، دعایم را مستجاب فرما،

و مرا به آرزویم برسان،

و امیدم را از فضل خویش قطع مفرما،

و شرّ دشمنانم را از جن و انس كفايت فرما،

Verily, You have, predetermined upon Your obedient slaves that they should worship You,

And, have ordered them to call upon You ,

And, have guaranteed that they would be answered,

So, I have turned my face toward You, O’ my Lord,

And, I have extended my hand to You,

So, by Your Might comply with my supplication,

And, let me reach my desires,

And, out of Your Grace, do not rupture my hope,

And, keep away the evil of the jinn and the human, amongst my enemies,

يا سريعَ الرِّضا!

اِغفِر لِمَن لا يملِکُ اِلاّ الدُّعآءَ،

فَاِنَّکَ فَعّالٌ لِما تَشآءُ .

ای که زود خوشنود و راضی می شوی!

بیامرز کسی را که جز دعا چیزی ندارد،

به درستی که تو آنچه خواهی انجام می دهی.

O’ He who is quickly satisfied!

Forgive him, who owns nothing but supplication,

Verily, You do whatever You will.

يا مَنِ اسمُهُ دَوآءٌ وَ ذِکرُهُ شِفآءٌ وَ طاعَتُهُ غِنیً !

اِرحَم مَن رَأسُ مالِهِ الرَّجاءُ وَ سِلاحُهُ البُکاءُ ،

يا سابِغَ النِّعَمِ،

يا دافِعَ النِّقَمِ،

يا نورَ المُستَوحِشينَ فِی الظُّلَمِ ،

يا عالِماً لا يعَلَّمُ ،

صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ ،

وَ افعَل بی مآ اَنتَ اَهلُهُ.

ای که نامش دوا، یادش شِفا، و طاعتش بی نیازی است!

ترحّم فرما بر كسى كه سرمايه‏اش اميد، و ساز و برگش گريه و زارى است،

اى کامل کنندۀ نعمت ها،

ای برطرف کننده گرفتاری ها،

ای روشنیِ وحشت-زدگان در تاریکی ها،

ای عالِمِ بدون تعلیم،

درود فرست بر محمّد و خاندان محمّد،

و با من آن کن که تو شایسته آنی.

O’ He whose name is medicine, whose remembrance is cure and whose obedience is needlessness.

Have mercy up on him whose prime treasure is hope, and whose weapon is lamentation,

O’ He who makes blessings perfect,

O’ He who repels adversities,

O’ Light of the frightened in the darkness,

O’ Uneducated all-Knower,

Bless Muḥammad and Muḥammad’s progeny,

And do with me what befits You.

وَ صَلَّی اللهُ عَلی رَسولِهِ وَ الاَئِمَّةِ المَيامينَ مِن آلِهِ وَ سَلَّمَ تَسليماً کَثيراً.

و  خداوند صلوات فرو فرستاده است بر رسول خود و بر پیشوایان پر برکت از خاندان او، و [همچنین] سلام فرو فرستاده است بر آنها، سلامی مخصوص، بلیغ، دائمی، و بسیار زیاد.  و نیز رحمت و بخشش و تبرّک و تحیّت و عافیت خود را به این بزرگواران نسبت می دهد (رجوع شود به معانی باب تفعیل).

And , Allāh has descended Salawāt (blessing, generosity, compassion, and forgiveness) upon His Messenger and the holy bountiful imams of his progeny.  And [also] has descended Salām (peace, well-being, and greeting) to them, profusely, special salām, extensive, and continuous.  He also ascribes His attributes of Compassion, Generosity, Blessing, Greeting, and Well-being, to these Noble honourables (These explanations stem from the characteristics of the “Derived Form Taf ʿīl” in the Arabic word Taslīmah).